„Nie wart życia, kto żyje bez tytoniu! Tytoń nie tylko rozwesela umysły, ale i do cnót prowadzi, przy nim każdy uczy się być rzetelnym” – twierdził XVII-wieczny pisarz Pierre Corneille, znawca i pasjonat dobrego tytoniu. Susz, jak wskazują źródła historyczne, był znany i stosowany już w czasach starożytnych. Pojawiają się również opinie, że suszone zioła jako używka pojawiły się w momencie, gdy ludzie poznali użyteczność i przydatność ognia. Tytoń występował przede wszystkim w postaci tabaki, którą wciągano do nosa przez rurkę. Wbrew pozorom nie ma on nic wspólnego ze współczesnymi papierosami, co więcej, jest wytwarzany z surowca, który nie nadaje się do produkcji papierosów czy cygar. Istnieje również tytoń przeznaczony do żucia wyrabiany wyłącznie z odmian Virginia i Kentucky.
Nazwa tytoń wywodzi się od słowa cohibba, jednakże w języku potocznym częściej stosowana jest nazwa tabaka, (tabacca), oznaczająca długą fajkę do palenia. Lecznicze i mistyczne właściwości tytoniu były znane już w starożytności – przede wszystkim w kulturze Azteków i Majów, którzy doceniali nade wszystko korzystny wpływ tytoniu na mózg i układ nerwowy. Ich zdaniem susz roślinny doskonale poprawiał koncentrację, percepcję, działał też uspokajająco. Aztekowie wierzyli ponadto, że Tlaloc, czyli bóg deszczu sprowadzał na ziemię deszcz poprzez palenie przez ludzi tytoniu. Co więcej, roślina tytoniu była ziemskim uosobieniem bogini Cihuacoatl (bogini ziemi). Nie inaczej było u Indian – tytoń towarzyszył im praktycznie każdego dnia, w szczególności podczas ważnych uroczystości rodzinnych czy plemiennych, np. ciąży czy narodzin dziecka. Indianie stosowali różne mieszanki tytoniowe, dostosowane do okoliczności i konkretnej potrzeby, np. podczas rytuałów wykorzystywano tytoń jako środek halucynogenny, a podczas finalizowania przyjaźni – wypalano fajkę pokoju.
W Europie susz tytoniowy pojawił się na przełomie XVI i XVII, a do jego popularności przyczynił się francuski lekarz i dyplomata – Jean Nicot Sieur de Villemain, który zalecił królowej Katarzynie Medycejskiej stosowanie tabaki na uciążliwe i męczące migreny. Skuteczność suszu została szybko doceniona, co więcej tabakę zaczęto nazywać zielem Nicota. Zdarzały się jednak sytuacje, gdy stosowanie tytoniu było zakazane – Papież Urban VIII groził katolikom ekskomuniką, car Iwan IV Groźny straszył wybatożeniem, a nawet karą śmierci, egzekucja groziła również nieprzestrzegającym zakazu mieszkańcom Imperium Osmańskiego oraz Chin. W Polsce nie było zakazów, jednak w roku 1643 Władysław IV wprowadził podatki od tytoniu, upatrując w tym źródła dochodu umożliwiające budowę floty bałtyckiej.
Tytoń przez długi czas był przechowywany w efektownych, zdobionych słojach i sprzedawany luzem, bez opakowania. Każdy klient mógł powąchać susz, a także obserwować mierzenie i krojenie tytoniu. Zmiany pojawiły się w roku 1912, gdy wprowadzono akcyzę. Dziesięć lat później dodatkowo wprowadzono nakaz sprzedaży tytoniu w zamkniętych opakowaniach.
Tytoń stanowi również bazę cygar i papierosów. Zwyczaj palenia cygar pojawił się na początku XIX wieku, w połowie stulecia można było ponadto kupić papierosy, choć były one uważane za używkę dla biednych – wynika to z faktu, że papierosy były często produkowane z zebranych na ulicy niedopałków cygar. Początkowo wszystkie papierosy były skręcane ręcznie. Nic więc dziwnego, że ich produkcja była ograniczona, a cena stosunkowo wysoka. Pierwsza maszynka do wyrobu papierosów pojawiła się w roku 1883, a jej twórcami byli Buchanan Duke i James Bonsack. Początkowo papierosy palili mężczyźni oraz kobiety lekkich obyczajów, czyli prostytutki – był to swoisty znak rozpoznawczy tego zawodu. Niepisane przyzwolenie na korzystanie z tego typu używek przez kobiety pojawiło się w latach 20-tych XX wieku. Największy popyt na wyroby tytoniowe, głównie papierosy, można było zauważyć w czasie obu wojen światowych.
Istnieje wiele gatunków tytoniu, dzięki czemu bez problemu można przygotować znaczną ilość mieszanek różniących się przede wszystkim zapachem. Mieszanki tytoniowe były znane i stosowane już w czasach starożytnych – liście suszono wówczas przede wszystkim na słońcu lub w specjalnie przygotowanych suszarniach. Odpowiednie łączenie wybranych gatunków pozwalało uzyskać susz o określonej intensywności i zapachu. Różne były także skutki stosowania mieszanek tytoniowych.
Obecnie największym zainteresowaniem cieszą się mieszanki angielskie, aromatyczne oraz Virginia. Mieszanki angielskie opierają się na silnym i wyjątkowo aromatycznym tytoniu o nazwie Latakid, który sprowadzany jest z Syrii. Mieszanki aromatyczne powstają poprzez łączenie tytoniu ze sztucznymi lub naturalnymi substancjami zapachowymi, dzięki czemu można uzyskać oryginalne i niepowtarzalne kompozycje. Ten rodzaj mieszanek należy do stosunkowo młodych. Warto nadmienić, że produkty tego typu poddawane są procesom fermentacji. Mieszanki Virginia to nic innego, jak łączenie wyselekcjonowanych gatunków suszu. W niektórych rodzajach można znaleźć nawet dziewięć różnych liści tytoniowych. Mieszanki te najczęściej są prasowane i sprzedawane w płatach. Ze względu na indywidualne właściwości, zaleca się wolne palenie – działanie to pozwala uniknąć uczucia szczypania w język. Obecnie tytoń jest hodowany na plantacjach, choć zdarzają się gatunki, które sporadycznie można spotkać w środowisku naturalnym, rosnące na dziko.
Susz roślinny cieszy się sporym zainteresowaniem również w czasach współczesnych. Jest to przede wszystkim bogaty w CBD susz konopi włóknistych. Ciekawostką może okazać się fakt, że zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest waporyzacja niż standardowe palenie suszu. Niezbędnym narzędziem jest w tym przypadku waporyzator, który umożliwia podgrzewanie suszu, czego efektem jest aromatyczna, wdychana para.
Alternatywą dla waporyzacji jest palenie suszonych liści i kwiatów. Zarówno palenie, jak i waporyzacja to sposób na odprężenie się. Stosowanie wspomnianych używek z umiarem zapewnia wiele przyjemności i radości. Należy jednak pamiętać, że konieczne jest zachowanie kultury palenia. Palić można w domu, podczas wizyty u znajomych, a nawet w czasie podróży. Warto jednak zaopatrzyć się w akcesoria, które pozwolą zachować czystość i porządek, a także ułatwią korzystanie z używki. Do przydatnych rozwiązań należy m.in. zapalniczka, popielniczka, lufka, różnego rodzaju filtry, wagi, tacki do jointów, preparaty aromatyzujące i czyszczące itp..
Równie przydatne, wręcz niezastąpione okazują się profesjonalne młynki do suszu. Jak wiadomo mielone zioła są łatwiejsze w użyciu i zdecydowanie bardziej dyskretne, na korzyść tych urządzeń przemawia również fakt, że dokładne mielenie liści umożliwia optymalne wyciągnięcie z nich właściwości odżywczych, zdrowotnych oraz aromatu. Ze zmielonych ziół można również wykonać aromatyczny napar.
Wysokiej jakości, funkcjonalne młynki do suszu można znaleźć tutaj: https://vaporshop.pl/pl/34-mlynki.
